-Rowie’s POV-
Nung araw na nakita ko siya kina Yeyeth, January 8, 2011, hindi naman yun yung first time na nakilala ko siya.
Nakikita ko na yun sa North, kung san kami pareho nag-aaral. Madalas nung 2nd year. Pag nagka-cutting kami ng mga ka-klase kong mga g*go rin, mapapadaan din kami sa room nila. Madalas ko siya makita mag-recite. Kaya feeling ko matalino.
Pero snob e, kaya tinigilan ko na lang. Pantasya na lang siguro siya, sa isip ko.
At nun ngang nakita ko siya sa debut ni Yeyeth, sh*t, magkakilala pala sila?
Parang tanga nga yun nung una e. Sobrang lasing na. Paulit-ulit na siyang nagsusuka :D Pero hindi naman siya nakakadiri. Ang cute nga e J <3
Meron pang moment na hinalikan niya yung kainuman namin na parang kilala din naman niya. Boyfriend daw niya muna yun.
Smack lang pero matagal. Parang timang -_-
I find her so cute at that day. Kaya nung pinakilala kami ni Jojo, common friend pala namin, sabi ko, time ko na ‘to. Go, Rowie!
“Joyce, si Rowie nga pala.”, pakilala ni Jojo sa’kin.
“Ah, ano yun ulit? Towie?!”, tanong niya habang namumungay ang mga mata. Lasing na talaga ang babaeng ‘to.
“Hindi, Rowie!”, sabi namin ni Jojo.
“Ahh sorry naman.”, sabi niya pagkalipat niya sa tabi ko.
Woah, easy babe. Bakit tumatabi ka na sa’kin ngayon? Hehe, nakakaloko na talaga ako.
Nakita ko may ka-text siya sa phone. Parang Ronald ata. Sino naman kaya yun? Boyfriend niya?
“Teka, may phone ka ba?”, baling niya sa’kin pagka-send niya nung text niya.
“Meron pero di ko dala e. Akina save ko na lang sa phone mo.” Dali-dali kong sabi at kinuha ang phone niya. Mamaya magbago pa isip e ^___^
Binigay naman niya phone niya. Tapos nilagay ko na lang din yung name ko.
“Hala, Rowie pala name mo. Akala ko kanina, Jowie. :D”, sabi niya habang natatawa.
Ganito pala ‘tong babaeng ‘to, pag nalalasing, nabibingi :D Natawa na lang din ako at tinama nga ang name ko.
Tapos naghiwalay na kami. I mean, umalis na siya sa tabi ko. :D Habang ino-obserbahan ko siya, suka na talaga siya ng suka. Walangya, di pala sanay ata uminom, nakikipagsabayan dito. Mukhang kanina pa din siya nandito e.
Tapos lumapit si Yeyeth sa kanya, pinapa-akyat siya sa kwarto nito para makapag-pahinga.
Sumunod naman.
Pagkatapos ata ng 30mins. Bumaba siya. Nagpapaalam na sa mga kaibigan niya. Uwi na daw siya.
Sa isip ko, kaya ba nun umuwi mag-isa? Teka nga, “Joyce!”
Tinawag ko siya pero di ata ako narinig, nung mapansin kong may kasama naman pala siya. Mama ata niya.
At yun ang una’t huli naming naging pagtatagpo. J At yun arin ang umpisa ng love story naming :D
Ewan, 1 taon pa nga delay yung pagmamahalan namin e. Ang g*go ko kasi, aminado ako dun. Nahihiya ako pag lagi niya ko kinukulit makipagkita kasama mga kaibigan niya. E mukha kasi akog adik e :D
Nahihiya ako, syempre isang JOYCE VHEIL SANTOS, magkakaron ng manliligaw na tambay lang? Tsk.
Napa-background check ko na rin kasi siya ^___^ Hindi, nagtanong-tanong lang ako sa kapatid kong si Baldo, nabanggit kasi ni Joyce na magkakilala sila at nagulat din siya na magkapatid pala kami. Syempre hindi halata, mas gwapo ako dun e :P
Ayon nga, tinanong ko one time si Baldo.
“Uy, kilala mo si Joyce?”
“JOYCE VHEIL SANTOS?”, tanong niya.
“Oo yun nga.”
“O ano naman ngayon?”
“Nililigawan ko. J”
“Nyee, di ka sasagutin nun. Di napatol sa bobo yun.”
“Aray, grabe ka naman. ;(“, sagot ko. Pero totoo, nasaktan ako.
“Totoo naman e. Last boyfriend nun si Nico Jay Sagun. Honor stud din sa kanila yun, no?”
“So? Walang binatbat sa akin yun.”
“Tss, bahala ka sa buhay mo. Basta, wala ka talagang pag-asa dun.”
“E di, tignan natin.”, siyempre kabado din ako nung sinabi ko yun sa kapatid ko. Ewan ko, parang may something na alm ko mangyayari pero di ako ganun ka-sigurado dahil nga sa matalino nga naming babae yun, bakit sa akin pa babagsak?
I tried to forget about her. Di ko na siya bigla tinetext. Nagpalit ako ng sim. Tapos para talaga matigil na siya sa pag-iisip sa akin dahil madalas daw ako itanong ni Joyce kay Baldo, nagtext ako.
To Joyce:
“Hi, ano ka ba ni Rowie? Naka-save kasi no. mo sa sim niya e.”
Reply niya:
“Bakit? Sino ka ba?”
Ang taray talaga nito e.
To Joyce:
“Ako si Myra. Girlfriend niya ako. Sino ka ba? Ano ka niya?”
Hindi na ulit nagreply. Tae baka umiiyak na yun dahil sa akin. :>
After 10 mins…
1 message received.
Joyce’s reply:
“Ahh, ganun ba? Ok, sorry. Mama ko nagreply sa’yo kanina. I was sleeping nung nagtext ka at Mama ko nakabasa. Textmate lang kami, no need worry. Hindi mo ko kaagaw sa kanya.”
Ouch, textmate? E oo alam ko sa text pa lang kami nag-uusap pero yung mga sweetness namin sa text? Hindi naman pang-textmate lang yun e. -__- Dapat na ata talaga itigil ‘to.
To Joyce:
“Ah, akala ko kasi kung ano. Selosa kasi talaga ako e. Ayoko ng may kahati sa kanya. Naka-save kasi no. mo sa dati niyang sim kaya ayun. Sige salamat.”
At yun ang huli kong naging text sa kanya.
Kaso di ko natiis yun e. Nov. 2011, tinext ko ulit siya. Buti yun pa rin # niya J
Tapos nagtanong siya siyempre kung sino ako, nagpakilala naman ako.
At nakwento niya sa akin na wala na pala ang Mama niya. At nasa Laguna na sila nakatira.
Tae, bakit kasi wala ako nung time na down siya :/
Di rin naman nagtagal, balik kami sa dati. Ang sweet talaga ng babaeng yun, parang araw-araw kumakain ng asukal <3
Hanggang sa tinanong ko siya kung pwede ulit manligaw. At YEESS! Sinagot niya ako after ng 3 araw.
Easy to get? Hindi ko inisip yun. Kilala ko yun, baka mahal na talaga ako ;)))
Nakakahiya nga e. Ang tino-tino niya magtext samntalang ako, tsk. E sa ganun na ako mag-text e. Buti hindi naman niya pinupuna.
Pero ngayon, heto ako. Masakit na inaalala na lang ang nakaraan.
Kasama ang mga kurimaw kong barkada.
Ayoko na. Ayoko ng magpakatino. T@ngina, hindi naman ako sineseryoso.
RSS Feed