***1st

Gabi na naman.

Oras na naman ni Fem.

Tama. At dapat kong paghandaan ng malaki ang gabing ito.

Ito na ang huling gabi ni Fem.

Ito na ang huling gabi ko sa bahay-aliwan na ito.

Ang huling sayaw ko.

Pero ang magiging kauna-unahang gabi para ibenta ko ang sarili ko.

“PM, ano ba? Hindi mo kailangan gawin ‘to. Naman e.” Si Franz yun. Bestfriend ko, well, close enough. Siya lang naman kasi ang nakakaalam ng lahat-lahat sa akin.

Balisang-balisa na siya habang nag-aayos ako ng gamit bago pumunta sa Heaven Hell, ang bar kung saan ako nagta-trabaho.

Pero sabi nga sa inyo, huling gabi ko na doon.

Pagkatapos ng halos tatlong taon, ito na ang huli.

Ang dahilan? I’ll graduate soon. At wala na akong dahilan para maghangad pa ng mabilisang pera para sa pag-aaral ko. Iyon lang naman ang puno’t dulo ng lahat. Ang matustusan ko ang pag-aaral ko sa kolehiyo. To think na Civil Engineering ang kinuha ko, hindi din biro iyon. Plus, nasa isang tinitingalang unibersidad ako. I just can’t tell where it is, baka ibuking niyo ang sikreto ko. Hehehe.

Matalino naman ako, no doubt. Scholar nga ako dun e. As in 100% scholar. Wala akong binabayarang tuition fee. Pero hindi naman kasama dun ang mga babayaran pang requirements sa mga kung ano-anong needs ng mga professor ko. At siyempre kailangan pa ng uniforms, school supplies, gastos sa mga projects, thesis at siyempre para sa review at exam ko, which will be after graduation. At kasama din sa araw-araw na iniintindi ko ang mga gastusin ko sa pagkain pang-araw-araw at upa sa apartment na tinutuluyan ko.

Pamilya? Meron ako nun. Dati. Naglayas ako e. I mean, tinakwil nila ako.

Isang multi-billionaire ang Daddy ko. At ang Mommy ko naman ay nanggaling din sa buena familia. Kaya nakakatawa, ‘no? Bakit mas pinili ko ang ganitong buhay? Ang anak ng isang napakayamang pamilya sa Pilipinas ay heto at piniling maging isang prostitute. Babaeng tagabigay ng panandaliang aliw. Pero saka niyo na iyon alamin, ang dahilan kung bakit ako narito.

I know what you’re thinking, guys. Lilinawin ko lang ang naging trabaho ko for the past 3 years. Bayaran ako, prostitute, whore, name whatever you want to name me, but I am definitely a VIRGIN! How I managed to do that? Sumasayaw lang naman kasi ako. At I manage to retain my reputation dahil sa likod ng maskara ko. Tama, utang ko ito lahat sa isang maskara. Ang tanging bagay na nakakapagtago ng aking pagkatao. Ang dahilan kung bakit naka-survive akong makapag-trabaho sa lugar na iyon ng hindi gumagawa ng ingay sa eskwelahang pinapasukan ko at hindi nakasira sa pag-aaral at pangarap ko.

Lahat ng nagta-trabaho din doon, kilala ang mukha ko. Pero tanging ang mukha ko lamang. Lahat kami, ginagalang ang privacy ng bawat isa doon. Pero para din kaming pamilya. Kung hindi naman dahil din sa kanila, sa pagprotekta nila sa akin, hindi ko rin naman magagampanan ang maging Fem sa gabi at Phoemela Mari Santillian sa araw.

Kapag tine-table ako, naka-aabang na ang isa sa mga bouncer namin sa malapit sa akin. Para kung may mangahas na alisin ang maskara ko, itatapon agad sa labas ng bar at banned na ito doon. Yeah, weird pero ganun ang patakaran doon. Bakit ako napo-protektahan ng maskarang iyon ng hindi umaangal ang may-ari? It’s simply because I’m the star of that bar. Kumbaga sa artista, mala-Marian Rivera ang peg ko. Hahaha.

Ako ang dahilan kung bakit dumarami ang customers sa bar na iyon. Pero dahil sa limitado lang ang pwedeng mag-table sa akin kada gabi, babalik at babalik ang mga hindi pa ako nai-te-table. Kaya halos gabi-gabi, puno ang bar. At ako daw ang pinakamatagal na star sa bar nilang iyon, ayon sa amo naming si Mr. Sy. Bakit hindi? E ako lang naman ata ang birheng umapak sa bar na iyon. (At pinakamaganda, siyempre, i-emphasize mo naman yun author, hmp.) Thank God ta parang anak lang ang turing sa akin ng amo namin, kung hindi e baka matagal na akong napagsamantalahan.

Mabait naman ang amo namin e. Concern nga iyon sa mga pangangailangan namin. It’s just all about business kaya kami naroon.

At ito na nga ang huling gabi ko. Dahil sa patakaran din namin na bago umalis ang star ng Heaven Hell, magpe-perform ito sa huling gabi. At magpapa-bid bago magkaroon ng pagkakataon ang isang mapalad na mayamang customer na mailabas siya. At siyempre, doon lang niya maaring tanggalin ang kanyang maskara.

At ako ang ma… Maswerte ba o malas na star? Hayys, hindi ko din ma-determine. Kaya nga naghihimutok itong kaibigan ko dito e. Ewan ko ba dito, e di siya ang mag-bid kung ayaw niya akong ilabas ng ibang lalaki. Pero imposible iyon, dahil nga sa construction worker lang naman siya. At para nga makatipid kami sa upa, magkasama kami sa apartment. At ang alam ng komunidad namin ay magkapatid kami.

Not bad, gwapo kaya si Franz. With his dark brown eyes, na hindi mo mahahalata kung hindi mo siya tititigan ng mabuti, dark complexion dahil na nga rin sa bilad siya sa arawan sa construction, his well-built abs, at well, he has a white stunning set of teeth when he smiles. Wew, sino bang mag-aakalang mahirap ang mokong na ito?  Gosh, mukha siyang greek god na ibinagsak sa lupa para maghasik ng kagwapuhan. Pero secret lang natin na may crush ako sa kanya ha? Hahahaha. Kasi para lang talagang kapatid ang tingin niya sa akin e. Kaya, sa atin-atin lang muna yung sa crush thingy. Sssshhhhh..

“Ano ba? Hindi ka ba talaga nag-iisip ha? Gusto mo ba talagang sumama sa kung sinong lalaking makapag-bid sa’yo ng malaki? Pano kung may STD yun? Yuck, mamatay ka din sa ganung sakit, PM!!”

There he goes again, repeating and repeating his speech mula ng sabihin ko sa kanya last week na titigil na ako sa pagsayaw at alam niya na mangyayari ito bago ang ending ko bilang Fem.

“Franz, look. Pagkatapos ng gabing ito, wala na si Fem ok? Wala na akong itatagong Fem! Hindi ba mas mabuti iyon? Gusto mo rin naman na matapos ako sa trabahong ito, di ba?”

“Oo, but not with this kind of ending!?” Yan, yang madalas niyang pag-i-ingles ang isa sa dahilan kung bakit ako nagtatakang anak mahirap itong gagong ‘to. Baka katulad ko din siyang naglayas lang sa alta sociedad? Tss, ang lihim din kasi ng lalaking ito. Ni hindi ako kinu-kwentuhan ng tungkol sa buhay niya noon. Lagi niyang iniiba ang topic pag nagtatanong ako.

“Hindi ba pwdeng pakiusapan ‘yang si Mr. Sy na i-exempt ka sa patakaran na yan?!”

“Franz, you know he can’t! Lalo pang nai-announce na sa posters sa bar na ngayon ang revelation ni Fem! Just lemme handle this, okaaayyy??”

He heaved a very deep sigh. Alam ko nasasaktan din siya sa gagawin kong pagdungis sa sarili ko. Pero duuhh? Matagal na akong nagtrabaho sa bar na iyon, kaya matagal na rin akong marumi.

“I-it’s ju-just that.. that…” He’s stammering. So sasabihin na ba niyang gusto niya rin ako? At ayaw niyang ibang lalaki ang dumungis sa akin dahil gusto niya siya ang maka-una sa akin? Eeee…. Anebe. Bakit ang landi ko? Hahahaha. Kinakabahan na nga ako para sa mamaya e. Heto at kung anu-anong imposibleng bagay pa ang iniisip ko.

“I know, ayaw mo rin sa gagawin ko, at concern ka bilang ikaw na rin ang tumayong kuya ko for almost three years. Pero, heto na e. Andito na ako, ito na ang pagtatapos para kay Fem. Bukas, si PM mo, este Phoemela Mari na lang ako.” Hehe, ang ambisyosa ko talaga. E sa siya lang naman kasi talaga ang tumatawag sa akin ng PM kaya tama lang na si “PM niya” ako di ba? Hahahaha :D

Kinuha ko na ang malaking bag na kinalalagyan ng mga damit at make-up set ko. Siyempre lihim nga si Fem di ba? Kaya sa bar na ako mag-aayos. May underground dressing room doon kung saan nag-aayos ang star ng bar. Ganoon kalihim ang mga nagiging star ng Heaven Hell. Hiwalay ang dressing room ko sa mga regular dancers at GRO’s nila dun.

“Tara na, uy. Hindi mo na ba ako ihahatid?” tanong ko kay Franz. Siya kasi ang naghahatid sa akin pag papasok na ako. Kahit pagod na siya pagkatapos ng trabaho niya, pagpipilitan niya talagang ihatid ako sa bar pagpatak ng alas-8 ng gabi. For safety daw at para siguradong walang nang-i-stalk sa akin. Ang sweet di ba? :D Hehe.

Pero bakit kaya hindi siya nagkakagusto sa akin? Tsk, maganda naman ako ha. Hindi naman ako magiging star ng Heaven Hell kung hindi. Mestiza ako, sexy, heart-shaped ang mukha, bughaw ang mga mata pero maputing-maputi ang ngipin. E iyon lang ang halos nakikita sa akin ng mga tao sa bar kaya papabayaan ko pa ba ang mga ngipin ko? Anyways, back to describing my self, bilugan rin ang mga mata ko, matangos ang ilong at may kissable lips, ayon na rin sa mga kasamahan ko sa bar. Sabi nga nila, para akong Canadian. Siyempre, half-American and half-Korean ang Mommy ko at may lahi rin Canadian si Daddy pero Filipino. So a perfect combination, isn’t it? Hays, naalala ko na naman tuloy sila. I miss them so much, sila kaya?

“Tara na nga. Basta, huli na talaga ito ha?” Blangko ang ekspresyon ng mukha niya. Napipilitan. No choice na naman siya e. Alam naman naming pareho na dadating ito kung gugustuhin ko ng umalis.

Kinuha na niya ang bag ko, at siya ng nagbuhat. Mula sa apartment namin lalakarin pa ang halos 10metro papuntang sakayan ng jeep. At pagtapos nun, sa bar na ang baba namin. Pero sa likod ng bar ang daan namin. Papunta doon sa underground dressing room ko. Sa likod ng isang malaking puno ng Balete, may hidden door sa paanan nun na kung saan meron namang daanan para tumagos sa loob ng bar. Siyempre may bantay din doon pero aalis din kapag dumating na ako.

***2nd

“Oh, andito ka na Fem. Pasok na, kanina pa nag-iingay ang mga lalaki mo.” Biro ni kuya Bert. Ang bouncer na tagabantay sa secret passage naming iyon.

Ngumiti lang ako sa kanya. Si Franz ay nakasunod pa rin sa akin. Kilala na naman siya ng mga kasamahan ko doon. At kuya ko lang din ang pagkakakilala nila sa kanya. Maganda naman ang epekto dahil walang nagtatangkang magpaligaw-hangin sa akin. Takot ata kay Franz, hahaha. Kasi matangkad din si Franz with his 6”2 height, pwede na nga siyang maging bouncer doon. At nagbalak talaga siyang mag-apply pero thanks to Mr. Sy e walang bakanteng posisyon. Kahit kasi matagal na ang mga bouncer doon, matitipuno pa rin ang mga ito at wala namang tumiwalag sa patakaran ni Mr. Sy kaya wala siyang tinatanggal sa kanila.

Habang nag-aayos na ako ng sarili ko, naririnig ko ang lakas ng ingay sa taas, kung nasaan ang pinaka-loob ng bar. Legal na bar iyon kaya halos lahat ng naroon ay may sinasabi din. Pero hindi mo aakalain na mayayamang nilalang ang mga naroon, dahil kapag nakakakita talaga ng babae, walang humpay ang hiyawan, sipulan at palakpakan.

Pagka-akyat ni kuya Bert, bumaba naman si Mr. Sy, malamang ay para madaliin ako dahil sa na-uulol na ang mga lalaking baliw sa akin.

“Fem, salamat at naririto ka na. Kanina pa hinahanap ng mga parokyano ang star ng bar ko.” Sabi nito.

“Sorry po, medyo na-traffic kami ni kuya Franz e.”

“O, Franz, last night na ito ng kapatid mo. Wish her luck at thank you talaga sa kanya dahil napakalaki ng naging tulong niya para mapaunlad ito.”

“Tsk, so malaki pala ang utang na loob, bakit hindi niyo siya in-exempt sa lintek na patakaran niyo?!” mahina pero may diing sabi ni Franz habang inilalabas ang mga gamit sa bag ko. I can see anger in his eyes. Na parang kapag nahagip ka ng mga mata nito, katapusan na ng buhay mo.

“Did you just say something?”, tanong ni Mr. Sy na malamang ay narinig naman niya pero gusto lang makasiguro.

“Ahh, eh, pasensya na po kayo kay kuya, Mr. Sy. Pagod lang po ‘yan. Sige po, bibilisan ko ng pagbibihis, just give me 20 minutes bago umakyat.”

“Ok, princess. Just make it quick.” At umakyat na nga si Mr. Sy.

Naiwan kami ni Franz.

Tinititigan niya lang ako sa malaking salamin habang nag-aapply ako ng heavy make-up sa mukha.

“Phoemela Mari, bakit hindi ka na lang kasi bumalik sa pamilya mo? Bakit kailangan humantong sa ganito ang lahat ng stubbornness mo?!”

Alam ko, impatient na siya dahil binanggit na niya ang full first name ko. Pero hindi ko na lang muna papansinin ang galit niya. We’ll talk pagkatapos nito. Mahirap sabayan ang galit ng taong yan, baka magka-WW3 lang.

“Franz, talaga bang pagmamasdan mo ako habang magbibihis?! Umakyat ka na dun.” Utos ko sa kanya. Tapos na ako sa mukha ko, at kailangan ko ng hubarin ang jeans and tee ko para suotin ang uniform ko sa bar. For this night, isang red two-piece bikini na may glittering sequins all over ang susuotin ko. At hindi ko magagawa iyon kung andun siya’t pinagmamasdan ako. Gosh, never ako naghubad sa harap niya at ng kung sinuman. I dance sexily on the stage but I’ve never been naked.

“E di magbihis ka jan.”

“Whaaattt?!! Seriously, Franz?!” namumula na ako. E kasi naman e. Crush ko nga siya oo, but I can’t undo my dress in front of him.

He smirked. “Joke lang. Sige na, akyat na ako. Magbi-bid ako ha.” And then he left.

Napa- O______O ako.

He’ll bid for me? Oo, wala siyang pinagkakagastusan pero talagang uubusin ba niya ang perang naipon niya just to save me? Pero some part of me ay kinikilig. Na ganun na lang ang pag-protekta niya sa akin.

I just don’t understand him.

--

And as I was about to enter the back of the center stage, narinig ko ang walang humpay at mas malalakas na hiyawan, palakpakan, sipulan kumpara sa narinig ko matapos magperform ng isa kong kasamahan. Alam ko, they can see my silhouette outside. Nasa likod ko lang kasi ang isang malaking spotlight at mapapalitan lang iyon ng spotlight sa taas kapag nagsimula na akong sumayaw. And the first beat started. Siyempre para pampa-excite sa mga nauulol na sa alindog ko, I dance with still the red curtain in front of me, kung saan anino lang ng sexy kong body ang napagnanasaan nila.

After that, they’ll see the real face of Fem. And as I step to move outside the curtain, mas lumakas ang ingay ng mga kalalakihan. Lalo na nang maisilang na ng liwanag ang mukha ko.

--

Matapos ang performance, umakyat sa stage ang floor manager namin para simulan ang bidding. Ang magbi-bid ay may hawak na parang maliliit na pamaypay kung saan nakalagay ang numero nila nang ilista ang kanilang mga pangalan. At sa isang desk sa left-most ng bar, andun yung isang dancer namin na may iwinawagayway sa aking phone habang naka-ngiti na parang sinasabing “Hey, Fem. May manggagaling din ditong kayamanan mo .”  Siyempre meron din ata kaming parokyanong nagpa-reserve na lang ng numero sa listahan pero hindi makakapunta due to their businesses. At ang desk na iyon ang tatanggap ng mga tawag nila kung magbi-bid sila ng mas malaki sa kasalukuyang ibinibigay ng mga naroroon.

“So gentlemen, let us start with 30, 000 pesos. Anyone agrees with it?” pasimula ni Mrs. Ramos, ang floor manager.

Halos lahat ay nakita kong nagtaas ng numero nila kasama si Franz. “At siyempre, halos lahat ay sumang-ayon, any bid higher than it?”

“32, 000!”

“35, 000!”

“40k!”

“50, 000!”

“65 bucks!”

“70, 000!”

“75, 000!” Nagsimula na silang magbid. At biglang…

“200, 000!”

Wew. Ang laki ng tinaas. And guess who shouted it, siyempre ang aking knight in shining armor, none other than, Franz.

Tinignan ko siya. Seryoso lang ang mukha, halata mong hindi nag-eenjoy sa nangyayari. Worried ba siya sa inipon niya? Hindi naman kasi lahat ng bid mapupunta sa akin. 50% lang doon sa ibibigay ng pinakamataas na bidder ang share ko at ang 50% ay kay Mr. Sy, siyempre. At malaki rin naman yung mawawalang 100, 000 pesos kay Franz kung ibabalik ko lahat sa kanya yun. At saka, kakailanganin ko pa din iyong perang makukuha ko sa gabing iyon kaya, ibibigay ko ba ulit sa kanya yung pera pagkatapos? Tsk.

“500, 000 pesos!” Isang gwapong nilalang ang nagsumigaw ng presyong iyon. Geez, akala ko puro thunders lang ang mga naririto.

“Ow, someone gave a bid of half a million. Pero sapat na ba iyon para sa birhen naming star ng Heaven Hell? Higher?” sabi ni Mrs. Ramos.

“600, 000!” sagot ni Franz.

Kinakabahan na ako. Hala, may ipon ba talagang ganun si Franz? Bugbog siya sa mga bouncer namin kung nagjo-joke lang siya. Nakita kong worried na napapangiti si Mrs. Ramos, kilala niya kasi ang huling sumagot. Baka nagdududa din kung merong ganung pera si Franz.

Tinignan ko si Franz na parang sinasabing, “Umayos ka nga! May ganun ka bang pera?!”

 

At ang response niya sa akin, tinaasan lang naman ako ng kilay sabay ngisi. And I got it. He has the money. Pero saan naman niya kinuha iyon? I gave him a look as if I’m asking it to him. He just shrugged his shoulders.

Pero medyo nakaka-relieve din naman. At least si Franz ang makakapag-labas sa akin. Pero sumigaw na naman yung gwapong nilalang…

“1,000,000 pesos!” And he winked at me.

Napalunok naman ako dun. Geez, hindi na ata matutumbasan ni Franz iyon. And my eyes search for Franz’s expression. He already has his one-lined smile and raging look at the strange guy.

“Woah, looks like we already have a man. Can anyone bid higher than a million pesos?” Ngiting-ngiti na si Mrs. Ramos, natural, ang laki na nun. Sabi nila 250k lang daw noon ang naging bid ng former star nila. At tiba-tiba talaga sila ngayon. Nakita ko rin amaze na amaze si Mr. Sy sa pangyayari and he mouthed at me, “Nice job, princess!” habang naka-two-thumbs up.

I was just smiling at the whole bidding, hiding what I can really feel inside.

“3, 2, 1. Sold for a million pesos by Client no. 16” pagtatapos ni Mrs. Ramos.

Disappointed, kabado, at kabado.

Naman e, alam ko nai-ready ko na ang sarili kdito pero bakit ganito pa rin yung kaba ko? Natatakot ba akong totoo ang mga sinabi sa akin ni Franz? Gosh. Pero eto na ‘to. This is it. Final show for Fem. Final night for Fem.

***3rd

The guy named Ranzel Heroldez, ang nakapanalo sa akin. We talk a bit muna sa isang table, tapos nagpaalam na akong magbibihis sandali at magkita na lamang kami sa backdoor ng bar, where he’ll be lead by one of our bouncers.

Sumunod sa akin si Franz pababa ng dressing room ko.

“Sasama ka talaga sa lalaking iyon?!” pagalit niyang sigaw sa akin pagkasara niya ng pinto.

“Franz, Franz, paano ko pa ba dapat ipaliwanag ‘to sa’yo?! Hindi ko puwedeng takas an iyon!”

“Sh*t naman, Phoemela Mari!!”

“Franz, nung una pa lang na sinabi ko sa’yo ang trabaho kong ito, alam mo ng ditto ako magtatapos. Ano ba?! Kanina pa natin ‘to pinagtatalunan ah!”

“E kasi ayaw mong makinig!! Ayaw hagilapin ng utak mong ‘yan ang sense sa mga sinasabi ko. Di ba matalino ka?! Magiging Civil Engineer ka pa nga, and you’ll graduate as a Suma Cum Laude lang naman, pero ano ‘to?!”

“STOP.THIS.NON.SENSE.FRANZ! UTANG.NA.LOOB.PAGOD.NAKO.OK?!” nauubos na talaga ang pasensya ko. And ayokong dumating pa sa point na isumbat ko sa kanya kung sino siya sa buhay ko para pagsalitaan ako ng ganun. Pero alam ko, concern lang siya sa akin.

Umalis na ako para makiusap kay Ranzel. Hihingiin ko na lang sa kanya na bukas na lang kami magkita, mukha naman siyang mabait e. Nakakapagod kasi kausap si Franz. At isa pa, kailangan talaga naming mag-usap. I want to clarify things with him. To set some limits kung saan lang siya pwede mag-decide for me.

Pagkalabas ko, nakita ko si Ranzel na naka-lean sa hood ng black Porsche niya. Ewan kung anong model ‘yon, wala naman akong hilig sa kotse. Well, describing Ranzel, gwapo siya, gaya ng unang pagpuna ko sa kanya sa loob ng bar. He’s tall, mukhang 6 feet ang height, mestizo, coral-blue-eyed, mahaba at makapal ang pilik, square jaw, matangos ang ilong, at in fairness, yung lips niya parang lips ni Zanjoe Marudo pero boyish pa ang looks. HE IS YUMMY, right, pero mas pa rin si Franz. ^__^

“Fem, you ready?” naka-ngiting tanong niya sa akin.

“Ah, Ranzel, pwde bang ano. Ano kasi… kasi…” Nauutal ako, hindi ko alam kung paano sasabihin e. Nagbid siya ng isang milyon kaya tatanggap ba siya ng delay ngayon?

“What is it? May problema ba?” tanong niya. His eyes look worried, wow. Concern agad?

Okay, kailangan ko talaga magsinungaling to delay this.

“Ranzel kasi, hindi ako pwede tonight for the.. ahh… alam mo na. Bigla kasing dumating ‘yong.. yung ano e.. yung mo-monthly p-period ko. So ayun, disgusting naman kung ngayon natin ‘yon gagawin di ba? Saka, ano e.. Ayun nga… pwede bang next week na lang? Promise hindi naman kita tatakbuhan, ibibigay ko sa’yo yung address at phone number ko.” Nag-puppy eyes pa ako para lang ma-convince siya talaga.

He laughed. Really laughed hard. At na-confuse naman ako. Baka bigla na lang ako hablutin nito papasok sa sasakyan niya ta sabihing hindi siya naniniwala sa excuse ko. O kaya saktan ako dahil sa rejection ko.

“Ang cute mo. Really, ganun ba talaga ang tingin mo sa akin? That I’ll invite you in a hotel at yayayain kang makipag-sex? Phoemela Mari, looks like nahihirapan kang kilalanin ako.”

I look at him very confused. Ano bang sinasabi nito? At paano niyang nalaman ang full name ko?!

“I get what you think. Ako, well, uhm, ako yung lalaking supposed-to-be-fiancée mo.”

At yun ang nakapagpa-nganga sa akin. Siya?! At ayun nga ang dahilan kung bakit ako naglayas, the most common thing na inaayawan ng mga anak-mayamang katulad ko, arranged marriage. Well, hindi ko alam kasi ngayon ko lang naman nakita itong supposed-to-be-fiancée ko. Nasa Amerika pa ito nung naglayas ako, 3 years ago. At nung nalaman ko nga ang pinaplanong kasal ng pamilya namin, I confronted my parents. Pero pinapili nila ako, kung papayag ako sa kasal o itatakwil nila ako. At alam niyo na siguro ang pinili ko.

“Paanong.. pa-paano mong…” I was really shocked. Ayaw ma-digest ng utak ko ang mga nangyayari. Paano mo nalaman? Do my parents know where I am? Iyon ang mga gusto ko sanang itanong sa kanya pero ayaw lumabas sa bibig ko. Mukha namang nakuha niya ang gusto kong itanong kaya sinabi niyang..

“Phoemela, let’s not talk about it here. Pero hindi mo na kailangan gumawa ng lame excuse para matakasan ako. Wala naman akong masamang balak sa’yo e. Get into my car and we’ll go somewhere private. At ikukwento ko lahat ng gusto mong malaman.”

--

“Salamat, Ranzel.” Sabi ko pagkababa ko ng kotse niya. Inalalayan pa niya ako pababa ng sasakyan. Kung nalaman ko lang na mabait naman pala ‘tong supposed-to-be-fiancée ko, aba’y hindi na sana ako naglayas. Pero I’m not saying papayag na ako sa kasalan. Pwede naman kasi pakiusapan ko siya. :p Pero I doubt kung hindi nga matutuloy iyon kung hindi ako naglayas.

Anyways, kakarating lang namin sa bahay pagkatapos naming mag-dinner sa restaurant niya. Kaya pala siya umuwi na rin dito sa Pilipinas ay dahil sa nagtayo siya ng sarili niyang business. Naikwento niya kung paano siyang pinakiusapan ng parents ko na hanapin ako. Tulong-tulong silang hinanap ako, pero none of their hired investigators ay nakahanap sa akin. Siguro kasi magaling lang akong magtago, biro ko sa kanya. Pero hindi daw kasi nahanap niya pa rin ako.

“Gusto mo bang pumasok muna sa bahay?” alok ko.

“Huwag na, gabi na masyado e. May kailangan pa akong asikasuhin sa resto. But thanks, anyway.”

“Sige, ingat ka na lang. And please, Ranzel, huwag mo munang sabihin kina Mommy at Daddy na nakita mo na ako, o kahit kanino. At lalo kung paano mo ako nakita. Ako nang bahala mag-explain kapag nagkalakas-loob na akong bumalik.”

“Don’t worry, your wish is my command. At relieve na naman ako sa kalagayan mo nung sinabi mo sa akin na huling gabi mo na yung kanina. And congrats, pa-graduate ka na. Sana lang huwag ng matagalan pa ang pagbabalik mo sa inyo. Your mom and dad are really worried about you.”

“Salamat ha. I owe you one. Saka, teka, don’t worry, ibabalik ko pala yung pera mo. Kaya lang half a million lang yung share ko dun kaya yun lang din ang maibabalik ko.”

“Don’t bother. Mas kailangan mo yun ngayon. Pa-graduate ka na nga di ba? Saka may review atboard exam ka pa. Ayoko namang hindi maka-graduate ang future wife ko dahil sa generosity niya.” At kinindatan niya ako while smiling after telling me that. Ay te, makalaglag panty lang ang ngiti nito. Buti mahigpit ang garter ko. Hihihi

Pero hindi e, ewan. Naguguluhan na tuloy ako. Papayag na nga ba talaga ako sa kasalan na iyon with him? Hays, ang haba ng hair ko. Ako nang runaway bride! Ay fiancée pa lang pala. :p

E basta, ako pa rin dapat ang masunod sa marriage life ko. Bakit hindi ba maintindihan ng parents ko yun? At babalik lang talaga ako kapag naintindihan na nila ako.

“PM, ano jan na lang kayo?!”

Ayy palaka. Kilala ko ang boses na yun. At kapag ganun ang boses niya, alam ko nagpapa-kuya na naman siya at haharangin ang kung sino mang naamoy niyang pumoporma sa akin.

“Ahh, Franz, si Ranzel nga pala. Ranzel, si Franz, ahmm, ano.. Housemate ko.” Hindi ko pa nga pala naikwento sa kanya si Franz.

“Seriously, Phoemela, may kasama kang lalaki sa bahay?! Kayyo lang dalawa?!” gulat na tanong sa akin ni Ranzel. Expected.

“Pare, kapatid lang ang turing ko dito kay PM at iyon ang alam ng lahat ng tao dito kaya wala sigurong masama dun?!”

“At sa tingin mo, pare maniniwala ako sa’yo?!”

“Ahm, Ranzel, I’ll explain it next time, ok? Just go home.” Taboy ko sa kanya dahil baka magka-banggaan pa sila.

“All right, pero sigurado kang okay ka lang dito?”

“Pare, tatlong taon na kami nagsasama ni Phoemela, sa tingin mo makikita mo pa ba siya ngayon kung hindi siya safe kasama ako?” sagot ni Franz. Pero bakit parang nakakaamoy ako ng ibang meaning nung in-emphasize niya yung salitang nagsasama? Ayy ano ba ‘to.

“Sige, Phoemela, alis na ako.” Paalam ni Ranzel, buti’t hindi na niya sinagot pa si Franz.

***4th

“So, ano?! Masaya ba kasama siya? Binigay mo na ba ha?!”

I just smirk at him. Ewan ko, pero bakit parang nagseselos siya? I wanna know.

“E ano naman kung binigay ko na sa kanya?! The hell you care?!”

*BLAG* Sinuntok ni Franz yung pader!

“Huy! ANO KA BA?! ANONG PROBLEMA MO HA?! BAKIT KA BA NAGKAKAGANYAN?! ARE YOU JEALOUS?!!”

“SH*T, OO! O ANO MASAYA KA NA MALAMAN ?! TANGINA. NASAKSAKTAN AKONG ISIPIN NA NAKUHA KA NA NG LALAKING IYON AT WALA AKONG NAGAWA PARA PIGILAN YUN!!”

At ako? Ganito lang  à O____________________O

“A-ano bang.. F-franz.. Ano bang s-si-sinasabi mo… Ba-bakit.. P-paano..” At ayun, kahit gusto ko yung naririnig ko sa kanya, kahit kinikilig ako deep inside, nakakagulat talaga yung confession niya at nakakatakot ang galit niya ngayon.

“Phoemela Mari, manhid ka ba talaga? Hindi mo naramdaman all these years?! GOD!!”

“E malay ko ba?! Malay ko bang nagpapaka-kuya ka lang?! Bakit hindi mo kasi sinabi?!”

“At kapag sinabi ko noon pa, tatanggapin mo ba?! Iiwasan mo lang naman ako di ba?! Bakit? Dahil langit ka, lupa ko, oh!!”

I just grab him and pull his face on me. Letse to’ ang drama naman. Gusto pala ako, ang dami pang eche-bureche. I kissed him. Pero dahil nga sa hindi naman ako marunong, gahd, I haven’t been kissed yet, it was just a smack. Well, long smack.

And when I release my hand from his nape and distanced from his face, I saw him grinned.

“Tama bang naiisip ko ngayon na walang nangyari sa inyo o di lang ba marunong humalik yung lalaking yun?”

I pouted. Kainis naman ito. Itanong talaga? Hindi pa rin na-gets?

“And why did you kissed me? Sagot ba yan sa pagtatapat ko?” And now his smiling with his full perfect set of teeth.

Tumango lang ako.

“So, wala ngang nangyari sa inyo?”

I nod again.

“At bakit sinabi mo sa akin na meron?”

“Hindi ko naman po sinabi sa inyong meron ah. Ni hindi ko nga kino-confirm yung hinala mo. Ang TH---“

Hindi ko na naituloy ang sasabihin ko. Hinalikan na niya ako. And I just know, it’s a passionate one.

-Third person’s POV-

The kiss was explosive, as though it had been waiting to happen. Parang may sariling isip na naglambitin ang mga kamay ni Phoemela sa leeg ni Franz. It encouraged him. Dumantay ang isang kamay nito sa kanyang dibdib.

Napasinghap siya ng pumasok ang kamay nito sa blusang suot niya. Muli ay napasinghap siya nang paglaruan ng mga daliri nito ang korona ng kanyang dibdib.

“Phoem..” padaing na sambit nito sa kanyang pangalan nang maghiwalay ang kanilang mga labi.

He did not give her the chance to react. Nang iwan nito ang kanyang mga labi ay ang leeg naman niya ang pinagdiskitahan nito. Hindi pa nakuntento, bumaba pa ang mga labi nito sa kanyang dibdib at inangkin nito ang tugatog niyon. He sucked her nipples, one after the other.

Napagtanto lamang niya na inihiga na siya nito sa sofa sa tabi nila nang naramdaman niyang lumapat doon ang kanyang likod. Noon lang din niya napansin na naitaas lang nito ang blusa niya at naibaba ang kanyang bra. Her breasts were exposed to his gaze and he was looking at them like he wanted to devour them. Wala siyang balak na tanggihan ang gusto nito. She was ready to surrender everything to him.

He straddled her. She felt his hardness as it poked at her lower belly. Kahit kaunting takot ay wala siyang naramdaman. Sa halip ay parang sasabog ang kanyang dibdib sa matinding antisipasyon.

Pinagmasdan siya nito nang matagal. Kinabahan siya nang gumuhit ang tila pagdadalawang-isip sa mukha nito. Iniangat niya ang kanyang katawan at tinangka niyang halikan ito. Ayaw niyang bitawan ang namamagitan sa kanila kanina lamang.

“Mahal kita, Phoemela. At nirerespeto kita, kaya—“

“Ssshhh.. Just prove it.”

That was more than enough. Isinara niya ang kanyang isip sa maraming pag-aalinlangan sa pagpayag sa gagawin nila.

They kissed like there’s no tomorrow. Nagsimula na ring maglakbay sa kanyang katawan ang mga kamay nito. She also did her own share of touching.

Nagtama ang mga mata nila nang huminto ang paghalik sa kanya. Walang salitang namutawi sa kanila. Tila nagkaintindihan sila sa tingin pa lang. Hinubad nito ang lahat ng suot niya at tanging underwear lang ang itinira.

Hindi na siya nagkaroon ng pagkakataon makaramdam ng hiya. She watched him in amazement as he stripped in front of her. Sa bawat piraso ng damit na naalis sa katawan nito ay lalong nadadagdagan ang apoy na sinindihan nito sa kanyang katawan. There was a gnawing need within her only he could satisfy.

Walang itinirang saplot ito. Napatitig siya sa kahandaan nito. Napalunok din siya. Excitement and fear filled her veins.

Then he stared at her body like she was a goddess or something.

Sinakop muli nito ang kanyang mga labi. Mapusok ang halik nito ngunit wala siyang balak magreklamo. Kasabay ng pagbaba ng mga labi nito sa kanyang leeg ay naramdaman niyang tinanggal nito sa pagkaka-hook ang kanyang bra. His warm lips grazed again her nipples.

Naramdaman niya ang kamay nito sa ibabaw ng lacy panty niya. “I think you’re ready,” pabulong na sabi nito. Hinubad niya ang nag-iisang saplot niya. He gently touched her very core. Lalo siyang nabaliw sa sensasyong idinulot ng mapagpalang kamay nito.

“Phoemela..” daing nito.

“Stop talking, Franz,” saway niya rito. Itinaas niya ang kanyang balakang.

He positioned himself on top of her. She bit her lip when he tried to cross the barrier.

Nagmulat ng mga mata si Phoemela nang naramdaman niyang parang nanigas ito sa ibabaw niya.

“Honey, are you alright?” tanong nito. Butil-butil ang pawis sa noo, “Oh God, I can’t stop now.”

“No one is telling you to stop, Franz,” sabi niya. Itinaas uli niya ang kanyang balakang. Umongol ito nang malakas nang maramdaman niya ang tuluyang pag-iisa nila.

“I’ll be very gentle, I promise,” bulong nito sa kanyang punong tenga habang dahan-dahang gumagalaw sa ibabaw niya.

“Can’t you really stop talking?” tudyo niya rito. Unti-unti nang humuhupa ang sakit na nararamdaman niya.

Bilang sagot ay sinakop nito ang kanyang mga labi. Something else was starting to build within her. Mayamaya pa ay kapwa na sila naghahabol sa isang pwersang hindi niya kayang pangalanan.

It was only after that wave of completeness did she realize they were after that pure ecstacy. Ilang beses niyang nasambit ang pangalan nito bago ito tumigil sa paggalaw sa ibabaw niya.

I love you, piping usal niya.

***5th

-Franz POV-

Last night was like a dream come true. Pero alam ko, hindi ako nanaginip lang nun. Nauna pa nga siyang makatulog sa akin e. At nang imulat ko ang mga mata ko, nakita kong mahimbing pa ring natutulog sa tabi ko ang babaeng pinapangarap ko noon pa man.

Mahirap magpigil sa loob ng 3 taong kasama ko siya sa iisang bahay. At dalawa lang kami. Pero sa sobrang pagmamahal ko sa kanya, nagawa ko siyang irespeto sa mga panahong iyon. At iyong kagabing pagpayag niya ang senyales na mahal niya rin ako.

Paano ba kami nagkakilala?

Saan lupalop ba ng bansa ko nahanap ang dyosa sa harap ko?

//*flashback*//

Naghahanap ako nun ng matutuluyan. Yung mura lang. Hindi naman kasi ako maselan at wala rin ako sa lugar para maging maselan dahil ginusto kong tahakin ang mundong ito. I want to explore. Ayoko munang ikulong ang sarili ko sa apat na sulok ng kuwartong iyon na ang gagawin ko lang ay pumirma ng mga papel, makipag-usap sa mga kapwa negosyante, pilitin ang mga investors and such.

Lagalag akong tao, alam ng mga magulang ko iyon. Kaya nung sinabi nila sa akin na ako na ang pamamahalain nila ng kompanya, sabi ko I need to take my time.

Gusto ko munang maranasan pa ang buhay sa labas ng marangyang bahay namin. And they did agree to me. Naintindihan nila ako kaya hinayaan nila ako pero sa isa raw kundisyon.

Walang credit cards, ATM, at anupamang maluhong gadgets. Binigyan lang nila ako ng 20,000peso cash para sa panimula kong buhay.

Ang sabi ni Papa, kung gusto ko daw maranasan ang buhay sa labas, dapat matuto rin daw ako kung paano mabubuhay mag-isa ng walang tulong mula sa kanila.

Una, hesitant pa ako. Ang isang Franz Silver De Guzman, maghihirap?! Malayo sa anumang luho?!

Pero naisip kong, malaki ang punto ni Papa at kapag napagtagumpayan ko raw ito, bahala na daw akong magdesisyon para sa sarili ko.

Gusto kong gawin ito para maipagmalaki ako ni Papa. Hindi yung puro na lang pagiging walang kwenta ko ang nakikita niya. Masyado akong happy-go-lucky noon. Babae, barkada, alak. Iyan lang ang naging mundo ko.

Kaya naman ang hirap talaga ng walang pera ngayon.

Then may nakita akong apartment. May babae ring nagtatanong sa landlady ata.

“Ate, sige na po. Kahit mga 2000 na lang?” sabi nung maganda, morena’t sexy na babaeng kausap ang isang matandang ginang.

“Ay naku. Miss. Wala tayo sa palengke para magtawaran. 4000 talaga ang pa-upa ko rito kahit mag-isa ka lang.”

Tapos biglang tumingin sa akin yung babae, parang hesitant pa siya sa kung anumang binabalak niya pero bigla na lang nagliwanag ang mukha niya at sinabing, “Kuya! Buti pala sumunod ka! Akala ko mag-isa akong maghahanap ng apartment natin e.”

Nagulat ako. “Te-teka---“

Naputol yung gusto kong sabihin ng tignan niya akong parang nagmamakaawa at parang sinasabi niyang sakyan ko lang siya.

Hindi naman sa tutol akong parang gusto ata niya na magkasama kaming uupa. Pero bakit kuya pa ang pagpapakilala niya sa akin? Umay, pwede namang asawa. Tsk

“Ah, so kayo palang dalawa ng kapatid mo ang uupa? Edi kaya niyo naman siguro na ang upa e. One month advance plus two months deposit. Tapos ang bill ng kuryente at tubig ay darating kada katapusan. Kayo na ang bahala magbayad nun.”

Nilahad nung Ale sa harap namin ng babae yung kamay niya na senyales para magbigay na kami ng bayad.

Akma namang kukunin ng babae yung wallet niya sa pouch niya pero sabi ko, “Ako na, bunso.”

Tsk, gampanan na ang pagiging kuya. Bahala siya pag may nangyaring incest sa bahay. Hehehe.

Pagkaalis na pagkaalis ng landlady, sinabi agad niya sa akin, “Uy, sorry ha? Pasensya na, pero kelangan ko kasi talaga ng makakasama sa bahay na ‘to e. Kukulangin kasi yung pera ko kapag mag-isa lang ako. Promise, hindi ako nosy na housemate, hindi rin ako magulo. Kanya-kanya lang tayo sa loob. At saka, babayaran ko yung hati ko dun sa binigay mo kay Mrs. Ligman kapag nakasweldo na ako. Eto oh, 3k muna ha? Saka na yung kalahati.”

“Teka, pinakilala mo akong kuya, e di dapat may alam ako kahit papaano sa sister ko hindi ba?” sabi ko na na-gets naman niyang we need a little talk inside.

At hayun, nalaman kong layas din pala itong kapatid ko. Kilala ko ang family nila. Sino bang hindi? E isang well-known clan ang pamilya nila, both mother’s and father’s sides ay may matagumpay na businesses.

Actually, pinlano noon ng Papa na makipag-merge sa kanila, but then hindi natuloy. Ewan kung bakit. Pero hindi ko sinabi sa kanya ang buhay ko.

Ayoko lang kasi na may makapag-paalala sa akin ng buhay sa tinalikuran naming mundo. Kaya kapag tinatanong niya ako, umiiwas na lang ako.

Noon, ayoko talaga siyang ipagpatuloy ang trabaho niya sa bar na yun. Pero sabi niya, sumasayaw lang naman siya at isa pa, madaliang pera na daw.

I have that feeling na gusto ko siya protektahan. Kaya naman pinilit ko siyang ako ang maghahatid at sundo sa kanya.

Kahit na patayan ang trabaho sa construction, gusto ko pa rin siyang ihatid. Para makasiguro akong ligtas siya at walang sinumang babastos sa kanya. At dahil nga sa alam naman sa tinitirhan namin na magkapatid kami, pinakilala na rin niya akong kapatid sa mga kasamahan niya.

Medyo disente naman ang bar na iyon. Dahil legal daw kasi iyon.

At noong huling gabi na nga niya sa bar, takot na takot talaga ako sa pwedeng mangyari sa kanya. Paano na lang kung isang matandang ulupong yung makakuha sa kanya?

Hinding-hindi ko talaga kakayanin yun.

At alam ko rin kasing hindi rin niya gustong mangyari iyon. Sa tatlong taon naming pagsasama sa iisang bubong, kilala ko na ang babaeng ‘yon. Ako talaga ang nagsilbing kuya niya sa mga panahong magkasama kami. Kahit mahirap itago yung nararamdaman ko para sa kanya, pinilit ko pa rin itago. Baka kasi pag umamin ako, matakot siya at lumayo na lang.

At ayoko nang mapalayo sa kanya. Kaya nang nakita kong komportable siya sa naging ka-date niya na nanalo sa bidding, aaminin ko, nagselos talaga ako.

Tangina kasi, doon ko lang siya nakitang ngumiti at naging mukhang relieved sa piling ng ibang lalaki.

Possesive? Whatever. Mahal ko lang talaga siya.

--

-Phoemela’s POV-

Ang sakit ng balakang ko. Grabe, I can feel the pain all over my body matapos ng nangyari kagabi. And speaking of, asan naman iyon? Bakit wala na sa tabi ko?

Teka, ang bango ah. May naamoy ako at bigla na lang kumarambola ang mga halimaw sa tiyan ko. Hehehe. Nakakagutom naman yun.

Ahh, malamang si Franz ang may gawa nun.

Masarap magluto ang mokong, mind you.

At masarap din ang hinain niya kagabi. Hihihihi

Naghagilap ako ng masusuot sa cabinet niya. Alam ko hindi ko kwarto iyon dahil puro blue ang nakikita kong kulay. At kung paano ako napunta dito mula sa sala, hindi ko na talaga matandaan.

Kumuha ako ng isang jersey niya at isinuot tapos ay lumabas ako sa kusina dahil gutom na talaga ako e.

“Good morning.” Bati niya sa akin sabay halik.

“Uy, Franz naman e. Hindi pa nga ako nagto-toothbrush, kung makahalik ka naman.” Sabi ko sa kanya habang nakatakip sa bibig ko. Feeling ko kasi ang baho talaga ng morning breath ko.

“Hahahaha, ano ka ba? Wala yun. At saka bakit kasi hindi ka muna nag-toothbrush at naghilamos man lang para hindi ka nako-conscious ngayon?”

“E nakakagutom kasi yung niluluto mo e.”

“Sige na, kain na po, Kamahalan. At wag na po kayong magtakip ng bibig, kasi kahit anupaman ang amoy niyan, I will still kiss you in every chance I’ll have. At kahit may muta ka pa nga oh, hindi ako magsasawang tignan ang nagniningning mong mga mata.”

“Tse, nakakain ka ba ng sobra-sobrang asukal? Ang sweet mo masyado ha. Hahaha.”

“Hahaha, sa’yo lang naman e.”

At iyon ang naging simula ng lahat sa amin. :-)

***6th

After a week, nagkita ulit kami ni Ranzel, pero sinabi ko sa kanya na nobyo ko na si Franz. At wala na talaga akong balak ituloy yung binabalak na kasal ng pamilya namin.

He understood. Kung iyon daw ba ang magpapaligaya sa akin, wala na daw siyang magagawa dun. At sasabihin na lang daw niya sa parents namin na tapusin na ang kasunduan dahil pareho naming ginustong tutulan ang kasalang iyon.

And Franz told me his story. Na hindi naman talaga siya mahirap gaya ng pagkakilala ko sa kanya.

And we decided na humarap na muna sa mga magulang namin para ayusin ang mga bagay-bagay.

My mom and dad hugged me as soon as they saw me stoop in our home. Sobra daw nila akong na-miss at hindi na daw nila tututulan ang anumang gusto ko.

At si Franz naman, siya na ang pinamamahala ng kompanya nila ng matapos niya ang paglalakbay kung saan kami nagtagpo.

Namanhikan din ang pamilya nila matapos mai-settle ang mga bagay-bagay sa pagbabalik namin.

At siyempre, due to their promise, hindi na tinutulan ng parents ko ang relasyon namin at sa katunayan, sila pa itong nagmamadaling magpakasal na daw kami. Tutal naman daw e tatlong taon na daw pala kaming nagkasama at malamang ay nakilala na namin ang isa’t isa.

Pero sabi ko, we still needed time for the both of us. Sinabi ko iyon kasi hindi pa naman nagp-propose si Franz. Pero naiintindihan ko naman kasi nga di ba, busy kami sa pagbabalik namin sa pamilya namin.

“Honey, ayaw mo ba magpakasal sa akin?”, tanong ni Franz. Nakaupo kami sa isang bench, sa garden ni Mommy, na may mga tanim na bulaklak at orchids sa likod namin.

“Siyempre gusto ko rin naman, ‘no. Kanino ko pa ba papangarapin maikasal?”

“E bakit tinutulan mo yung sinabi ng Mommy mo na magpakasal na tayo?”

“Baka kasi nag-propose ka na sa akin.” Sumimangot ako kunwari.

“Hahaha, so kelangan ba talaga ng formal proposal para masiguro mong ikaw lang din ang gusto kong pakasalan?”

“Of course! Every woman wishes for a romantic proposal.”

“Hmmm, pano ba iyong romantic na gusto mo?”

“Ewan ko. Ikaw kaya dapat nag-iisip nun.” I pout my lips and raise my brows.

“Hahaha, ang cuuuuuute talaga ng honey ko.”

“Awww, masakit!” Kinurot niya yung ilong ko tapos ayun, masakit edi pinalo ko siya sa dibdib. Hehe, ang sweet namin di ba? :-p

“Hahaha, e kasi naman ang daming arte nun e.”

“Ah so, maarte ako? Parang maliit na effort lang e. Hmmp.” Tinalikuran ko nga. Ayaw mag-effort samantalang isang beses lang naman mangyari yung pag-propose e.

“Ang mahal ko naman, nagtampo agad. Sweetie, what I mean is, hindi naman dapat sa isang araw lang ako mag-eeffort ipakita kung gaano kita kamahal di ba? Mas okay nga kung sa araw-araw ko ipakita yun sayo habang nabubuhay ako. At wala naman akong ibang paglalaanan ng effort ng pagmamahal kundi sa’yo lang.” He said that while hugging me from the back. Tapos paliguan daw ba ko ng mga halik sa batok at ulo. E may kiliti ako sa batok, ayun natatawa tuloy ako. Ang hirap naman mag-galit-galitan dito. Tsktsktsk

Pero mas nagulat ako sa naglitawang mga lalaking may hawak na rosas mula sa gate namin.

“Franz, s-sino yung mga yan?” nagtatakang tanong ko. Papalapit kasi sila sa amin e.

“Hmmm, my romantic surprise, Honey.” Sagot niya kaya humarap ako sa kanya. Aba’t ngiting-ngiti ang napakagwapong kasintahan ko.

“3 years ago, nung una kitang makilala, sabi ko, ‘Chicks’. Tapos pinakilala mo naman akong kuya sa ibang tao. Alam mo bang ang laking hinayang ko nun. Pero the good thing is, magkakasama naman pala tayo sa iisang bahay, just the two of us. At ikaw pang humiling kaya, hindi na ako tumanggi. Nung una, nagbabalak talaga ako sa’yo ng masama. Hahahah, kidding. Pero seriously, as soon as I’ve known your runaway-story, nakaramdam ako ng isang estrangherong pakiramdam. Yun bang sabi ng loob ko, kailangan kitang protektahan. Akala ko kasi gusto ko lang gampanan ang pagiging kuya sa’yo. Pero eventually, minamahal na pala kita. Ha, the most happy-go-lucky guy eventually fall in love to a runaway princess. To a beautiful runaway princess. Honey, baby, sweetie, mahal ko, mahal na mahal na mahal kita. Actually, wala talaga akong balak na gawin ‘to kasi ang corny. Pero hindi naman mababawasan ang pagkalalaki ko kung gagawin ko ito just to make you feel how important you are to me. Kaya, please, Phoemela Mari, don’t you ever dare to runaway from me, just say you’ll be forever with me. Will you be my forever wife?”

Habang sinasabi niya ang speech niyang iyon, isa-isang inaabot sa akin ng mga lalaki ang mga rosas na hawak nila. At pagkasabi niya ng salitang wife, lumuhod siya at ipinakita ang isang nagniningning na maliit na bagay na hawak ng hinlalaki at hintuturo niya.

And as my mind finished digesting what he has been saying, my tears eventually fell down on my cheeks.

A joyful water came out of my eyes. Ang nagbubunying luhang iyon ang isa sa mga saksi kung paano ko sinagot ang tanong niya ng simpleng “Oo.”

Wala na akong balak lumayo mula sa kasalang magaganap ngayon.

Ayoko na.

Wala na ring dahilan para mapunta ako sa lugar gaya ng Heaven Hell.

At mas lalong ayokong mahiwalay sa taong mahal na mahal ko, sa piling niyang mala-Heaven dahil baka maging Hell muli ang buhay ko. :)

    Author

    Write something about yourself. No need to be fancy, just an overview.

    Archives

    April 2013

    Categories

    All