-Joyce’s POV-
Ganoon din kasi ang sitwasyon niya. Yeah, she’s in the province of Laguna kung saan milya-milya ang layo sa Pasay (OA lang mag-describe, di ba? That’s how she hates her distance from her friends since high school). Nang mamatay kasi ang Mama niya, nag-suggest na lang ang Lola niyang tumira doon sa Laguna kesa sa inuupahan nila noon sa Pasay na halos tahanan na nga daw ng mga naglalakihang mga daga.
Sabi pa nga ng Lola niya, “Aba’y akala mo parang mga pusa na ang mga daga dito. Ni hindi na nga marunong matakot sa tao, makikipagtitigan pa sa’yo. At ang tao (ng lugar), parang laging piyesta.”
Parati kasing matao sa lugar nila. Walang pinipiling oras, mapa-umaga, hapon, gabi o kahit madaling-araw. Kaya alam niyang hindi lang eksaherada ang komentaryo ng Lola niya.
“Pa, lipat na lang tayong Laguna. E tama rin naman yung sabi ni Lola. At least may mag-babantay kina Jozeth at Khenjie pag nasa school ako at kayo nasa trabaho.”, sabi ni Joyce sa Papa niya.
“Sabagay, ok nga rin naman yun. Malayo lang kasi dun pag nadestino ako sa Makati. Pero hayaan mo na, sabi naman ng Lola mo tutulungan tayo sa mga gastos eh,” sagot ng Papa Jojo niya.
At yun, voila! Isang linggo lang ay nasa Laguna na sila.
Ok naman, ang laki kasi ng nilipatan nila dun. Kaso nga lang, ang laki din ng upa.
-Joyce’s POV-
Pero keri pa naman siguro ‘to. may natira pa naman konti mula dun sa nakuha naming SSS Burial churva ni Mama. Anubayun, kelangan ba talaga mamatay muna siya bago umayos ng konti yung buhay naman? Haayysss..
Ganoon din kasi ang sitwasyon niya. Yeah, she’s in the province of Laguna kung saan milya-milya ang layo sa Pasay (OA lang mag-describe, di ba? That’s how she hates her distance from her friends since high school). Nang mamatay kasi ang Mama niya, nag-suggest na lang ang Lola niyang tumira doon sa Laguna kesa sa inuupahan nila noon sa Pasay na halos tahanan na nga daw ng mga naglalakihang mga daga.
Sabi pa nga ng Lola niya, “Aba’y akala mo parang mga pusa na ang mga daga dito. Ni hindi na nga marunong matakot sa tao, makikipagtitigan pa sa’yo. At ang tao (ng lugar), parang laging piyesta.”
Parati kasing matao sa lugar nila. Walang pinipiling oras, mapa-umaga, hapon, gabi o kahit madaling-araw. Kaya alam niyang hindi lang eksaherada ang komentaryo ng Lola niya.
“Pa, lipat na lang tayong Laguna. E tama rin naman yung sabi ni Lola. At least may mag-babantay kina Jozeth at Khenjie pag nasa school ako at kayo nasa trabaho.”, sabi ni Joyce sa Papa niya.
“Sabagay, ok nga rin naman yun. Malayo lang kasi dun pag nadestino ako sa Makati. Pero hayaan mo na, sabi naman ng Lola mo tutulungan tayo sa mga gastos eh,” sagot ng Papa Jojo niya.
At yun, voila! Isang linggo lang ay nasa Laguna na sila.
Ok naman, ang laki kasi ng nilipatan nila dun. Kaso nga lang, ang laki din ng upa.
-Joyce’s POV-
Pero keri pa naman siguro ‘to. may natira pa naman konti mula dun sa nakuha naming SSS Burial churva ni Mama. Anubayun, kelangan ba talaga mamatay muna siya bago umayos ng konti yung buhay naman? Haayysss..
RSS Feed