11. Ang Weird na Araw.

-Third-Person’s POV-

August 12, 2011.

Ang boring sa school.

Ewan ba niya. Parang atat na atat siya umuwi.

Hays, buti na lang ‘til 3.30 lang kami ngayon.

 

At habang hinihintay nila ang Psychology professor nila sa room, may nagsabi sa klase na wala daw ang prof nila ngayon.

At para maka-siguro tinignan ng ka-klase niya kung nasa faculty ito.

“Wala daw si Ma’am, nag-leave nung isang araw pa. next month pa babalik.”, sabi ng kakalase niyang si Mark. Ang isa rin sa matatalino niyang kaklase dun. Sa lahat ata ng naroon sa kuwarto, 2 o 3 lang ang galing public high school. The rest, galing private, malamang.

Paano siya nakapasok sa mamahaling college na ‘yon? Simple, nalaman lang niya noong may college fair sa kanila na may offer ang school na ito ng 100% scholarship kung makakapasa sa exam. At ang nakapag-enganyo talaga sa kanya e yung libre ang exam.

Kaya, ayun, pinagtiyagaan niya talagang lakarin ang mga requirements dun.

Wala kasi siyang maisip na magandang mapasukang university na walang bayad ang exam. Gipit din sila nun kaya kailngan niya ang ganung offer.

Marami rin silang magka-klaseng nag-try mag-exam. Pero ang last batch, 4 silang nagsabay.

Si Leandro, (naging Valedictorian nila at mahigpit niyang rivalry sa loob ng klase pero ka-tropa sa labas) Karl, Dianne at siya.

At alas! Siya lang naman ang tanging nakapasa.

Natuwa ang Mama niya, siyempre. Makakapag-college ba naman siya ng libre. At lalong natuwa ang pamilya nila nung maka-graduate siyang Salutatorian. Kahit hindi siya Valedictorian, ok lang sa kanya yun. At least, hindi na siya gaano problemado sa college dahil sa scholarship niya.

At nung Recognition Day, ahead sa Graduation Day nila, naka-ipon din siya ng 1700 mula sa mga special awards na binigay sa kanya. At nagkaroon sila ng advance celeb, bumili lang ng favorite niya ang Mama niya, pizza. Ordinary lang ang brand pero masarap at mura. Tapos, hinayaan na niya sa Mama niya yung ibang pera.

Nang nag-enroll nga siya ng college, 10 pesos lang ang binayaran niya. Lahat ng ID, Med at Dental check-up e libre. Nakakapagod magpabalik-balik pero tyinaga niya.

And there she was. Naguguluhan kung maniniwala na wala talaga ang prof sana nila for the last subject.

“Sure ka, Mark? Wala si Ma’am?”, tanong niya dahil uwing-uwi na talaga siya.

“Oo! Yes makapanood na kami ng laban nila Torralba sa canteen.”, excited nitong sagot.

Si Torralba ay isa sa 2 kaklase nilang basketball player na sobrang gwapo, laki kasi sa Texas at yung isa, si Igee, sa Chicago naman galing.

At bilang very supportive ang school nila sa mga sports events, pinapalabas sa TV sa canteen ang live na laban ng NCAA at pwede manuod kahit sino. Ke nag-cutting o hindi.

“A, ok. Buti naman. Uwing-uwi na talaga ako e.”

“Hala, sama ka muna sa’min, manood sa baba,” aya ni Mark kay Joyce.

“Ayoko, pupunta rin kasi bestfriend ko sa amin ngayon,” katwiran niya na siya naming totoo dahil tinext niya si Edlyn kanina na maaga siya uuwi at gagala sila sa Puregold pagka-uwi niyang bahay.

“Uy, kayo, wag niyo nga impluwensyahan yan si Joyce. Sige na, Babe, uwi ka na. Ingat ka, ha?”

Si Xander, ang kaklase niyang trip siyang landiin at tawaging “babe”. Ok lang naman sa kanya yun, besides, wala naman siyang boyfriend na magagalit. At isa pa, biruan lang naman nila yun dalawa.

“Si Xander talaga, alalang-alala lang sa babe mo?”, si Chua yun. Ang crush talaga ni Joyce. Si Don Wylie Chua. Ang cute kasi, singkit, maputi, kasi nga intsik. Basta, iba rin epekto sa kanya nito. Pero di naman siya pinapansin kaya hayun, dedma lang ang lola mo.

“Hehe, sige, babe, uwi na ko. Ikaw din ingat! Maaga ka umuwi mamaya ha?”, biro ni Joyce kay Xander.

Bye, Chua, my love. Hehe, syempre sa sarili niya lang yun nasabi. Hindi pa naman kasi alam ni Chua na may crush siya dito.

At may pagmamadali pa talaga siyang naglalakad, iba kasi talaga pakiramdam niya. Parang nakakakaba.

Pero nang nasa hagdan na siya, naalala pala niyang may isosoli siyang book sa Library. Kaya kumaliwa lang siya papuntang Library, kabilang building pero since may bridge sa 3rd floor na nagdudugtong sa bldg. 5 at 7, lakad lang ng di na bumababa at aakyat.

At pagka-soli nga niya, nag-retouch lang siya sandali sa CR. At yun, nagmamadali na naman siyang naglakad.

*************

A/N:

Ano nga kaya ang dahilan ng pagmamadali ni Joyce na kahit siya mismo ay hindi niya mawari?

Abangan :)


LIKE or TWEET :)) <3 COMMENT na din kayo ^^